Natuurlijk leuk om een kijkje in de keuken te hebben in het leven van een ander. Zeker wanneer het gaat om zwangerschap en opvoeden als ouder. Want hoewel ik ondertussen meer dan 150 kinderen de afgelopen 10 jaar in de klas heb gehad: opvoeden als ouder is echt andere koek! Mijn belevenissen schrijf ik graag op. De hoogtepunten, maar ook de mindere momenten… hopelijk veel plezier met mijn ervaringen!
Sinterklaas
Foto door Nathaniel Groenen. Bron: https://commons.wikimedia.org
Ieder jaar is hij er gelukkig weer. Toch hoor ik richting vijf december ook vaak geluiden dat het toch maar fijn is dat hij zes december vertrokken is. De drukte, onrust, het geregel, de eindeloze stroom vragen… ja, soms ben ik er ook wel eens klaar mee!
Toch heb ik een overtuiging die ik graag met je zou willen delen. Het maakt namelijk mijn Sinterklaasbeleving een stuk aangenamer en dat wens ik iedereen toe. De overspannen reacties betreft het Sinterklaasjournaal, de pieten en ondertussen het hele Sinterklaasfeest zorgen bij mij voor een naar onderbuikgevoel.
Mijn keuze de afgelopen jaren is om alles los te laten. Ik maak mijn eigen feestje! Willen ze het Sinterklaasjournaal kijken? Dan doen we dat. Liedjes zingen? Ik hoor het wel. Schoen zetten? Doe lekker je ding!
De kinderen bepalen en wat mooi is: zo hebben zij de regie en kunnen zij zelf bedenken hoe druk ze zich maken. Uiteraard is het richting vijf December altijd een stuk spannender dan de eerdere weken. Toch merk ik dat de gekte thuis uitblijft, in tegenstelling tot mijn klas. Misschien dan maar toch wat minder aandacht voor de Sint in de klas, zodat het voor kinderen behapbaar blijft?
Wat doe ik dan in de klas met minimaal 25 stuiterballen? Nou, heel eerlijk, zo weinig mogelijk! In de sinterklaastijd doe ik veel minder werkjes waar ik bij moet zitten, speel ik meer met ze mee en probeer ik meer in gesprek te gaan. Ik ‘moet’ geen Sint, Piet, Paard, Stoomboot knutselen… ik leg het neer voor diegene die dat wil, zodat ik meer tijd over hou om de spanning weg te nemen door er ’te zijn’. Het aparte dat ik iedere keer weer merk is dat wanneer de kinderen een liedje in de kring kiezen om te zingen, dat dat in Sinterklaastijd vaak geen Sinterklaasliedjes zijn. Hoe grappig is dat?
Teruglezend lijk ik een hele luie moeder en juf. Geen initiatief van mijn kant om de gekte te stimuleren. Dat is ook mijn oprechte overtuiging: ik probeer een baken van rust te zijn in tijden van drukte. En soms lukt dat ook nog. En heel, heel stiekem geniet ik dan van de pieten in de klas, de pieten thuis, de verraste gezichten wanneer er pepernoten in de schoen zitten. Op dat moment beleef ik het Sinterklaas gevoel van vroeger: de ultieme nostalgie.