Thuisonderwijs kan ook zomaar opeens een nieuwe collega opleveren. Op maandag en dinsdag werk ik voor een basisschool en ben ik druk bezet met allerlei activiteiten die voor het thuisonderwijs opgezet dienen te worden. Er zijn legio systemen waar ik tot nu toe nog nooit van gehoord had, terwijl ik nu als een ware pro ‘meets’ en ‘chats’ gebruik om met mijn klassenkinderen te overleggen.
Wanneer ik na een dag hard werken het eten op tafel zet delen we onze verhalen aan tafel. Nieuw in deze periode is dat er ook vaak gediscussieerd wordt over een voorval op ‘school’. Heel apart is het om opeens een verhaal uit de klas te horen en vervolgens direct een uitgebreide tweede versie van het verhaal van ‘de leerkracht’.
Makkelijk wel, want het scheelt zo een hoop tien-minuten gesprekken.
Lastig ook, want hoe denkt mijn juffenhoofd soms? Ik kan niet verwachten van mijn duo, die er ook toevallig een baan als manager op nahoudt, dat hij volledige aandacht heeft voor alle kinderen in de klas. Hij is immers tijdens de uitleg van rekenen óók midden in een conference-call, in een meeting met zijn leidinggevende, administratie aan het bijwerken of een sollicitatiegesprek aan het voeren met een kwijlende peuter op schoot. Ik kan het niet verwachten en mag het niet verwachten.
Onze oplossing? Na werktijd schenken wij een drankje in. We hebben een after-work-borrel ingelast, zodat we even de koppen bij elkaar kunnen steken voordat de hectiek van avond-eten en naar-bed-brengen begint. En ik moet zeggen: dat bevalt mij prima.
En die duo trouwens ook. Leuke vent wel.