Eigenlijk een vervolg-blog, want een belangrijk onderdeel in groep 4 is tafels stampen. Wie kent het niet?! Waarschijnlijk heb je dan de herinnering aan de eindeloze rijtjes verdrongen. Voor mij was het een soort traumatische ervaring toen ik ontdekte dat er meer dan tien tafels bestonden. De tafel van 12 kan ik nog steeds nauwelijks reproduceren.
En daar gaat het eigenlijk om: het zonder nadenken reproduceren van kennis. Ook wel als in een automatisme. Bij rekenen op de basisschool is er in heel veel gevallen een flinke mate van automatisering nodig. Wanneer je vaststaande gegevens hebt geautomatiseerd kan je ze ook sneller toepassen in andere berekeningen. En daar liep het bij mij bij wiskunde op de middelbare school op vast. Ik zat van klas 1 tot en met 6 op mijn vingers te kijken bij de simpelste vragen… dat ik nog een vijf heb gehaald op mijn eindlijst mag een wonder heten!
Als jeugdbreincoach ben ik veel bezig met het inoefenen van vaardigheden. Deze kennis pas ik af en toe ook thuis toe en erg enthousiast ben ik over mijn nieuwste knutsel: de regenboogkaartjes!
Alle tafels heb ik verwerkt in kaartjes mèt kleur, waardoor ze makkelijker te sorteren zijn. En sommige –visuele- kinderen zullen dan misschien ook net wat makkelijker automatiseren. Deze kaartjes heb ik gelamineerd en leg ik in eerste instantie op de trap, op volgorde. Naarmate het leren vordert leg ik ze door elkaar, vervolgens op andere plekken waar hij langsloopt. Op deze manier traint mijn zoontje flexibel te zijn en snel te reageren, wanneer hij het niet eens verwacht. Hoe meer tafels, hoe meer kaartjes. Daarnaast kan je ook samen oefenen door na het eten vijf vragen te stellen aan elkaar (dat zijn er dan stiekem al 10 en als pappa of kleine broer ook mee doet zelfs 20). Afijn: ideeën te over! Wij gaan keihard aan de bak met automatiseren!