Als leerkracht had ik er, vond ik, veel te weinig tijd voor: groepsvorming. En heel vaak komt het er in situaties toch op neer dat groepsvorming kan helpen om een kind in de klas aan het leren te krijgen. Veiligheid, duidelijkheid en daarbij dus ook vertrouwen zijn kernzaken in een klas, die zorgen voor een basis waarin kinderen kunnen leren.
Hoe leuk is het dan ook dat ik nu als ‘externe’ in de klas aan de gang kan met deze processen. Actief aan de slag met kinderen in spelvorm, maar ook ‘ondertitelen’ wat er tijdens een activiteit gebeurd. Volgens mij is mijn stopwoord in deze situaties ‘interessant’, want de reactie van anderen daagt mij vaak uit tot verder denken, willen analyseren, achter ‘de waarom van het gedrag’ komen.
Deze groep had onafhankelijk van elkaar vertrouwen meerdere keren opgeschreven. Daarnaast omschreven ze het begrip allemaal anders: dat kan! Dat luisteren heel belangrijk is bij vertrouwen waren ze het allemaal over eens, dus laten we dan beginnen met werken aan ‘luisteren’. En wat mooi is het dan dat individuele kinderen wel het vertrouwen (en de durf!) hebben om te zeggen waarom zij wel of niet kunnen luisteren. Hoe knap is het dan dat ze naar zichzelf kunnen kijken?
Ik kan alleen maar mijn petje afnemen voor deze klas. Let’s do this!