Ouders zijn drukke wezens heb ik ontdekt. Als kind was ik zeker niet altijd tevreden, maar één ding wist ik zeker: er was altijd een ouder of verzorger thuis om mij op te vangen uit school, mijn verhalen en boze buien aan te horen. Hoe lastig dat eigenlijk is met een baan, huishouden, sociale contacten en met geluk nog wat hobby’s had ik niet kunnen voorspellen.
Als jonge ouder begin je eigenlijk maar gewoon. Je hebt echt geen idee wat over je heen gaat komen en hoeveel impact jouw ‘little bundle of joy’ eigenlijk op JOUW leven gaat hebben. Klinkt dat egoïstisch? Misschien wel. Toch denk ik dat het heel belangrijk is ook in de gaten te houden hoe jij in het gezin staat. Ook als ouder verdien je tijd voor jezelf. De vraag is wel vaak genoeg: hoe regel je dat zonder je kinderen te kort te doen?
Hoe jonger het kind, hoe meer verzorging ze nodig hebben. Dat je af en toe helemaal geen zin hebt in die verzorging vertellen ze vaak genoeg niet in een zwangerschapscursus. En wat dan? Als je even helemaal geen zin hebt in een klodder warme melk over je nieuwe-online-aangekochte-trui, een doorlekkende poepluier, kramphuilbuien, een onbewaakt talkpoederpak dat je peuter te pakken kreeg, viltstift op de bank en gaten in je gordijnen door de knutselschaar?
Vraag hulp! Wil de buurman misschien even met de kinderen naar de speeltuin? Is de oppas in de buurt? Komt oma even een kopje thee drinken?
Als er één ding is wat zeker is, is dat alle ouders (behalve die in hele blije insta-accounts) zich af en toe de haren uit het hoofd trekken. Je hebt nou eenmaal ontzettend veel te doen! En heb je even een uur gewoon je eigen ding kunnen doen, dan kan je er ook weer helemaal zijn voor jouw lieve dreutel. Dan pulk je het laatste restje talkpoeder ook zonder klagen weer uit het haar.