De laatste weken heb ik meerdere gesprekken gehad over slapen en slaapgedrag bij kinderen. Superinteressant vind ik dat. Zoals bij alle opvoedkundige onderwerpen zijn er zoveel verschillende ‘smaakjes’ onder ouders!
Wij hebben een grondige bloedhekel aan een verstoorde nachtrust: ik slaap niet wanneer er een kind gezellig tegen mij aankruipt ’s nachts en na tien minuten is het dan ook vaak over met de pret en is het retour eigen bed.
Ook hoor ik anderen die graag met kinderen slapen: heerlijk knus met elkaar, gezellig ’s ochtends wakker worden. Het klinkt heel gezellig, oprecht, maar ik weet dat ik daar geen beter mens van word. Ik slaap erg slecht met mijn kleine woelratjes in bed. Letterlijk. Ze woelen mijn dekens gewoon weg.
Toch zijn alle ouders ook op de hoogte van het belang van slaap voor kinderen. En hoe de goede balans te bereiken tussen goed slapen en eigen nachtrust dat is inderdaad aan een ieder zelf. Waar ik nog de nadruk aan wil geven: let ook op je eigen rust! Hoe gezellig en lief ik mijn kinderen ook vind, samen slapen werkt wel voor hen, maar niet voor mij. ’s Ochtends na de wekker elkaar wakker knuffelen daarentegen is mijn lievelings: daar kan niks ter wereld tegenop!
Meer lezen? Klik op onderstaande link.