De dagen vliegen voorbij. Iedere week duik ik in mijn boeken, heb ik gesprekken met cliënten, zie en speel ik met de kinderen, schrijf ik samenvattingen en maak ik opdrachten. Wie had gedacht dat mijn leven er een jaar geleden zo uit zou komen te zien?
Het voldoen aan mijn eigen eisen is nog –gelukkig- niet in die mate naar voren gekomen dat ik er veel last van had. Er zijn ook nog geen tentamens in de planning, want eerst moet de literatuur door geakkerd worden, waarna ik uiteraard ook moet kunnen vertellen wat ik heb gelezen. En onthouden was tot op heden niet mijn grootste talent.
Wat een leesvoer heb ik gekregen! Een inspiratie, waar ik eerder geen tijd voor had, geen energie. En nu ik daar de tijd voor heb en dus ook maak, krijg ik er juist heel veel energie van. Vroeger was ik al een boekenwurm en kon ik mij verbazen over allerlei genres. Eigenlijk maakte het genre mij niet eens uit, als ik maar geprikkeld werd door de teksten. Ok, een grote voorkeur hadden de spookverhalen.
Na de middelbare school hebben schoolboeken mij echter een naar gevoel gegeven en heb ik ze uit mijn hoofd geleerd ‘omdat het moest’. Wat ik merk aan mijn huidige instelling is dat ik de informatie graag wìl lezen. En dat lijkt heel wat luiken te openen in mijn lange termijn geheugen! Waar ik eerst niks leek te onthouden, kan ik nu in de proef-tentamens prima mijn mannetje staan.
Nu het korte termijngeheugen nog: mijn was heb ik al drie keer in de wasmachine laten verpieteren. Of zou het de afleiding zijn door de opleiding?!