Misschien is de herfst mijn favoriete seizoen, omdat ik dan jarig ben. Ieder jaar geniet ik weer van de kleuren en geuren in de natuur. Ok, de miezer regen mogen ze wat mij betreft afschaffen, maar een flinke stortbui vind ik weer fantastisch! Ook het tikken van de regen tegen de ramen en de leuke truien die weer uit de kast mogen. Geweldig!
Het mooiste echter heb ik nog niet genoemd. Ik zelf associeer de herfst ook met één van mijn favoriete onderwerpen bij kinderen: kabouters! Stiekem hoopte ik vroeger dat de verhalen van David de Kabouter ècht door hem geschreven en verteld zouden zijn. Ik was een topfan. Het hele idee dat er mini-mensfiguren bestonden vond ik zo intrigerend, dat ik als kind ook af en toe hoopte dat de kopjes water op mijn kamer de volgende ochtend leeggedronken zouden zijn. Mijn opa maakte dankbaar gebruik van mijn geloof en liet mij door de kamer rennen, omdat hij een puntmuts achter de antieke vaas had zien verdwijnen.
De fantasie die mij vroeger in de greep hield, zie ik terug bij mijn eigen kinderen en veel kinderen die ik begeleid. Wat heerlijk is het af en toe om in je eigen fantasie te verdwijnen en even heel ergens anders te zijn! Wat tegenwoordig vaak overgenomen wordt door films op schermen deed ik vroeger in mijn hoofd. En de kinderen van tegenwoordig zijn daar net zo gevoelig voor als ik toen: zij maken ook films in het eigen hoofd als je hen daartoe uitdaagt.
In de herfst laat ik nu soms (mijn) kinderen rond rennen in het bos, omdat ik een rode puntmuts achter een boom of struik heb zien verdwijnen. En de kracht van de fantasie werkt nog steeds aanstekelijk!