Na een aantal jaar zoeken is het ons gelukt: een huis waar wij, hopelijk, al onze dromen waarheid kunnen laten worden! Daar tegenover staat dat het niet om de hoek is. We zullen verhuizen naar een andere regio ongeveer een uur van waar we nu wonen. Hoewel wij daar zelf niet tegenop kijken hebben wij natuurlijk drie medebewoners van ons huis die daar -zeker- anders tegenaan kijken. Hoe onze verhuizing verloopt deel ik in mijn blog. Je moet toch èrgens je verhaal kwijt 😉
De huizenjacht was voor de kinderen geen geheim. De afgelopen twee jaar zijn we stad en land afgereisd om prachtige, maar ook soms verschrikkelijk aftandse, ‘parels’ te bekijken. “Als het maar geen oude bruine is!” werd er door onze middelste spruit regelmatig geroepen. En dan de foto’s bekijkend: “Neee…..”. De kinderen hebben we niet meegenomen op deze reizen, tenzij het niet anders kon. We merkten al snel dat het idee van verhuizen er voor zorgde dat de rust in huis stilletjes aan verdween. De kinderen konden op sommige momenten best over de toeren zijn wanneer een huis hen niet aanstond.
Na een stop van ongeveer een half jaar, waarin het woord ‘verhuizen’ niet mocht worden uitgesproken startte het circus opnieuw. En daar was’ie: onze parel! We waren allebei enthousiast en boden net voor de herfstvakantie op de woning in een andere provincie. Ook de kinderen zagen het huis wel zitten. Waarschijnlijk met de gedachte “daar gaan we weer”. Tijdens de herfstvakantie zouden we bericht krijgen van de makelaar. Dat werd een spannende week!
Het verlossende woord kwam op het drielandenpunt. Samen besloten we de kinderen direct mee te nemen in het nieuws: de reacties waren wisselend. De oudste was opgetogen en gespannen. De middelste best wel even geëmotioneerd en boos. De jongste lag op haar rug in de herfstbladeren herfstblader-engelen te maken.
Hoe verschillend de reacties zijn geeft maar weer aan hoe belangrijk het is op je eigen manier te kunnen reageren. We hebben natuurlijk veel gepraat die vakantie en langzaamaan konden we verschillende negatieve, maar ook positieve dingen samenvatten. Het werd wat overzichtelijker en er daalde ook een soort rust. We gaan verhuizen, we weten waar naartoe en we kunnen er echt iets mee gaan doen!
Het ‘aankoop bericht’ kwam relatief goed aan. Wij denken ook, doordat de kinderen op de hoogte waren van de wens te willen verhuizen. Natuurlijk zal dit impact hebben. Een gelukje is, dat zij zich dat niet in die mate realiseren: ze zijn gewend mee te bewegen in de gezinsachtbaan. Die achtbaan zal nu wel een stuk verder doorrijden dan ze gewend zijn. En dat houden wij dan weer in ons achterhoofd.
Word vervolgd…