Na een aantal jaar zoeken is het ons gelukt: een huis waar wij, hopelijk, al onze dromen waarheid kunnen laten worden! Daar tegenover staat dat het niet om de hoek is. We zullen verhuizen naar een andere regio ongeveer een uur van waar we nu wonen. Hoewel wij daar zelf niet tegenop kijken hebben wij natuurlijk drie medebewoners van ons huis die daar -zeker- anders tegenaan kijken. Hoe onze verhuizing verloopt deel ik in mijn blog. Je moet toch èrgens je verhaal kwijt 😉
De plannen werden vanaf de herfstvakantie en na de ondertekening van het voorlopig koopcontract verder uitgewerkt. Samen maakten we plattegronden en werden er door Sinterklaas konijnen-en kippenboeken cadeau gedaan. Alles in het teken van de voorbereiding op ‘het nieuwe leven’.
De realisatie dat alles heel anders zou gaan worden daalde zeker al een beetje in. De voetbaltrainingen zouden worden stopgezet, de drumlessen zouden ophouden, banen zouden moeten worden opgezegd: voor iedereen gingen er steeds meer dingen ‘echt’ gebeuren.
Voor iedereen best een beetje emotioneel. Wel realiseerden we ons elke keer dat we met ieder afscheid dichterbij de daadwerkelijke verhuisdag kwamen. En hoe bitterzoet het afscheid, hoe spannend en leuk de voorbereidingen van de verhuizing! Alles naast het nemen van afscheid was leuk: het bezoeken van woonwinkels, het overleggen met technisch tekenaars en aannemers, het praten met vrienden over de plannen…
Een van de drie, de jongste, bleek het nu wel wat meer op de heupjes te krijgen. Het maken van de plannen vond plaats in november en december. Een drukke tijd op zich, ware het niet dat er voor haar nog meer veranderingen op stapel stonden: ze zou in januari gaan wennen op school! Voor een drie (bijna vier-) jarige is dat misschien wel een beetje te veel om te overzien. En ja, dat zie je dan terug in het gedrag. Waar we bij onze twee oudsten, zoals iedere ouder, rond het naar school gaan best wel even de handen vol hadden, spande de jongste hierbij de kroon. Zij heeft in deze periode het bloed onder de nagels halen tot kunst verheven zullen we maar zeggen.
Uiteindelijk komt alles goed, denken we dan maar. Rust, Reinheid en regelmaat, zoals ik zo vaak predik. Maar hoe doe je dat in drukke tijden? Aandacht. Heel veel aandacht. Tenminste, zoveel mogelijk, zonder zelf gek te worden van de drukte. Na december komt januari: bijna de sleuteloverdracht, bijna zo ver, bijna tijd om weer èchte rust te gaan creëren.
Word vervolgd…