Na een aantal jaar zoeken is het ons gelukt: een huis waar wij, hopelijk, al onze dromen waarheid kunnen laten worden! Daar tegenover staat dat het niet om de hoek is. We zullen verhuizen naar een andere regio ongeveer een uur van waar we nu wonen. Hoewel wij daar zelf niet tegenop kijken hebben wij natuurlijk drie medebewoners van ons huis die daar -zeker- anders tegenaan kijken. Hoe onze verhuizing verloopt deel ik in mijn blog. Je moet toch èrgens je verhaal kwijt 😉
Ok. Het is duidelijk: ons gezin is niet perse ontzettend goed in afscheid nemen. We zijn nog het ergste als het ‘spullen’ betreft, want “dat elastiekje zat om de eerste tekening van de oudste die ooit van school mee terug is gekomen”. Bij wijze van spreken natuurlijk, want dat zou erg ver gaan…
Duidelijk is dat onze kinderen deze zelfde afwijking hebben en dit kwam het best tot uiting bij het op Marktplaats zetten van Nijn. Nijn is voor de geboorte als cadeau aan mij gedaan door mijn lieve man. De kinderkamer in ons oude appartement heb ik in “Nijntje” stijl gedaan. Omdat ik van herhaling hou ging Nijn ook mee naar het nieuwe huis waar óók de kinderkamer Nijntje elementen had.
Nijn is bij alles erbij geweest. Nijn staat op de foto’s van het eerste jaar van alle drie. Nijn is groot, zacht en knuffelig. Ik heb het er al moeilijk mee dat Nijn te groot is om mee te zeulen in een verhuizing, maar wat ik niet had verwacht was dat mijn kinderen precies hetzelfde voelden!
“Nijn is verkocht”, begon ik op een doordeweekse ochtend. Drie hoofden draaiden zich abrupt om. Bezigheden werden aan de kant geschoven. “Aan wie?” was de eerste vraag. “Weet ik niet, iemand op marktplaats. Ik denk dat die wel een kind heeft die Nijntje leuk vindt”
“Ik vind Nijntje ook leuk” antwoordde de jongste met een trillip. Ook de middelste keek met gebogen hoofd naar beneden. “What have i done?!” schoot er door mijn hoofd. Dit heb ik onderschat. Niet lang er na stond ik met twee huilende kinderen aan mijn been naar Nijntje te staren die mij ietwat triomfantelijk aan leek te kijken.
“Lieverds, Nijntje gaat naar een ander kind. Jullie hebben Unicorn en meer dan 40 andere knuffels. In het nieuwe huis maken we er iets moois van”. Ik weet niet of mijn woorden effect hebben gehad. Het huilen stopte wel. Nee, afscheid nemen is niks voor ons. Het wordt tijd voor nieuwe beginnetjes.