Na een aantal jaar zoeken is het ons gelukt: een huis waar wij, hopelijk, al onze dromen waarheid kunnen laten worden! Daar tegenover staat dat het niet om de hoek is. We zullen verhuizen naar een andere regio ongeveer een uur van waar we nu wonen. Hoewel wij daar zelf niet tegenop kijken hebben wij natuurlijk drie medebewoners van ons huis die daar -zeker- anders tegenaan kijken. Hoe onze verhuizing verloopt deel ik in mijn blog. Je moet toch èrgens je verhaal kwijt 😉
De dag van het inpakken was aangebroken, een drukte van belang in het huis in Leiderdorp. Fantastisch om zoveel hulp te hebben en heel gezellig ook voor de kinderen. Met een ander inpakken en sjouwen is natuurlijk altijd leuker dan met je -ietwat gestreste- ouders. Langzaamaan verdween onze inboedel in dozen en bakken, stapelden de dozen zich langs de wanden op.
Voor ons een gekke ervaring, maar wel zoals we verwacht hadden. Voor de kinderen een gekke ervaring en één die ze nooit hadden kunnen voorzien. Slik. Zeker voor de middelste bleek dit een omslagpunt. Het verhuizen werd nu ècht! Tot nu toe was alles in verhalen aan hem verteld, maar hoe dat concreet eruit zou zien hadden we niet besproken. De emoties waren duidelijk zichtbaar.
Hoe fijn is het dan voor ons als ouders dat er anderen in huis zijn? Heel fijn! Na de weken van voorbereiding, emotieregulatie, gesprekken over hoe-wat-waarom enzovoorts zat ik persoonlijk niet heel erg te wachten op emoties van anderen. Ik had al even genoeg aan mijzelf. Dat er dan mensen in je huis zijn die in gesprek gaan met de kinderen, hen begeleiden in het afscheid nemen en mij ook gewoon even ‘laten’: geweldig!
Verhuizen is heel leuk en spannend, maar brengt ook de nodige ballast met zich mee. Deze dag hadden de kinderen er zeker last van. Iets wat je het liefste wilt voorkomen. Wat we hiervan leerden? Dat je bij het opvoeden van kinderen zeker je omgeving nodig hebt in tijden van stress. Of de stress nou positief of negatief is: deze kan je met anderen delen. Gedeelde smart is halve smart zeggen ze dan toch? Opvoeden doe je samen, dat hebben we maar weer gezien. En wat zijn we toch dankbaar met zoveel lieve opvoeders om ons heen!