Na een aantal jaar zoeken is het ons gelukt: een huis waar wij, hopelijk, al onze dromen waarheid kunnen laten worden! Daar tegenover staat dat het niet om de hoek is. We zullen verhuizen naar een andere regio ongeveer een uur van waar we nu wonen. Hoewel wij daar zelf niet tegenop kijken hebben wij natuurlijk drie medebewoners van ons huis die daar -zeker- anders tegenaan kijken. Hoe onze verhuizing verloopt deel ik in mijn blog. Je moet toch èrgens je verhaal kwijt 😉
Opvoeden kost veel tijd. Je bent niet alleen tijd kwijt aan het wateren, voederen en knuffelen van die lieverds, maar ook met het uitdenken van plannen. Hoe om te gaan met woede-uitbarstingen, wat te doen bij verdriet en pijn, reageren op mega-enthousiaste plannen, die misschien even niet zo handig zijn.
Onder stress is relativeren en denken in het algemeen lastiger. Opvoeden onder stress is dat dus ook. Dat hoef ik niet uit te leggen voor de meesten. Opvoeden gaat met ups en downs. Wat zonder stress ons allemaal hartstikke makkelijk afgaat (denk in hartjes, bloemetjes en zonnetjes), lukt met stress ‘iets’ minder goed.
Onze balans is nog niet terug na de verhuizing. Wij worden ongeduldig, de kinderen net zo. Gelukkig geeft de meivakantie wat lucht en kunnen we weer even zonder de ‘werk-factor’ bekijken wat voor ons op dit moment wel en niet past. Daar varen wij goed bij en de kinderen ook, merken we. Samen op pad, hangen in de tuin, vooral even niet klussen helpt om de balans voorzichtig aan te herstellen.
Tijd nemen dus, voor jezelf en elkaar. Iets wat ik als begeleider vaak adviseer werkt nu voor ons net zo goed: neem tijd! Het hoeft niet nu en heel vaak ook niet morgen. Stil staan kan heel goed ook vooruitgang betekenen, omdat je de tijd hebt om te ademen. Je herstelt met stilstaan. Stilstaan is goed voor je hoofd.
Stilstaan inplannen wanneer alle componenten van het leven weer in de agenda te zien zijn is altijd lastiger. Wij gaan proberen het vakantie gevoel wat langer vast te houden. Jullie ook?