Na een aantal jaar zoeken is het ons gelukt: een huis waar wij, hopelijk, al onze dromen waarheid kunnen laten worden! Daar tegenover staat dat het niet om de hoek is. We zullen verhuizen naar een andere regio ongeveer een uur van waar we nu wonen. Hoewel wij daar zelf niet tegenop kijken hebben wij natuurlijk drie medebewoners van ons huis die daar -zeker- anders tegenaan kijken. Hoe onze verhuizing verloopt deel ik in mijn blog. Je moet toch èrgens je verhaal kwijt 😉
We kennen allemaal het liedje van Snollebollekes. Hier in huis tijden lang een grote hit geweest en tijdens Carnaval niet weg te denken. Enorm humoristisch is vooral het feit dat het refrein van dit liedje perfect omschrijft welke hordes ik te nemen heb als moeder, vrouw, klusser, huisvrouw en banenzoeker. Hoe doe ik dat in hemelsnaam?!
Heel eerlijk: op dit moment weet ik dat ook even niet. Tijdens periodes van rust merk je altijd meer van de uitputtingsslag die daaraan vooraf gegaan is. Adrenaline is een heerlijk stofje waar ik altijd heel lang heel goed op ga. Heen en weer rennen tussen kinderen, man en verschillende klussen is niet niks. Wel iets waar ik in deze periode van rust met heel veel trots op terug mag kijken, want: we hebben het gewoon geflikt.
Hier zitten we dan, met zijn allen, gezond en wel in een prachtig huis in een prachtige omgeving. Met ook nog eens verdraaid leuke mensen om ons heen… die ook nog eens van Snollebollekes houden… 😉
Tijd dus om weer wat meer structuur aan te brengen en wat minder met alle winden en alle behoeften van anderen mee te waaien. Even weer wat meer aan mijzelf denken kan in periodes van rust veel beter dan in periodes waarin van links naar rechts wordt gevlogen. Eerst maar weer eens een tijdje rechtdoor.