Na een aantal jaar zoeken is het ons gelukt: een huis waar wij, hopelijk, al onze dromen waarheid kunnen laten worden! Daar tegenover staat dat het niet om de hoek is. We zullen verhuizen naar een andere regio ongeveer een uur van waar we nu wonen. Hoewel wij daar zelf niet tegenop kijken hebben wij natuurlijk drie medebewoners van ons huis die daar -zeker- anders tegenaan kijken. Hoe onze verhuizing verloopt deel ik in mijn blog. Je moet toch èrgens je verhaal kwijt 😉
Er valt tussen broers en zussen altijd wel wat te ruziën. En wat doe je als je nog niet al te bekend bent in de buurt en nog niet op sport zit? Juist… ruzie zoeken met je broers en zussen. Je moet toch wat entertainment hebben op je vrije middag is het niet?
Afijn: dat is wat wij verwachten dat onze kinderen denken wanneer ze een middag thuis zijn. De dagen dat er geen vriendjes en vriendinnetjes over de vloer zijn, zijn gelukkig op één hand te tellen. Toch is het soms een uitdaging op dit soort dagen.
De kinderen hebben de afgelopen tijd flink wat voor de kiezen gehad en lijken zich er aardig doorheen te werken. De ruzies echter zijn nieuw. En of ze nou echt met de verhuizing te maken hebben vragen we ons af, want:
- Ze worden ook gewoon ouder en bijten meer van zich af;
- Ook de jongste heeft een duidelijke mening… die vaak verschilt van de andere twee;
- Er wordt hier en daar ook al wat gepuberd.
En ja, tuurlijk helpt het niet mee als je vader en moeder besluiten de spullen op te pakken en een uur verder te gaan wonen. Dus, wat doen we? We halen weer even diep adem en proberen de restjes energie die we over hebben in positiviteit te pompen. Samen een boekje lezen, een spelletje spelen en praten. Heel veel praten. En knuffelen ook. Heel veel knuffelen.
Soms helpt het. En soms niet. Zo modderen we weer verder. Net als alle andere ouders. Of ze nu wel of niet verhuist zijn. Het lijkt zowaar weer gewoon te worden.