Onze kinderen nemen veel op van wat wij doen. Het zijn net sponzen. Tijdens het spelen, tijdens gesprekken: je hoort overal wel dingen terug van hoe jij reageert en praat.
Zeker lastige woorden zijn voor sommige kinderen een uitdaging. Ze weten soms feilloos wat je ermee bedoelt, wanneer de woorden gebruikt moeten worden. Alleen de uitspraak gaat vaak nog even mis. Zeker bij jonge kinderen kunnen er prachtige versprekingen plaatsvinden, waarvan ik het soms jammer vind om ze te verbeteren (en het dan ook niet doe). Bij ons thuis was ‘kakworst’ een tijdje populair, bijvoorbeeld.
Dat sponzige van kinderen zorgt ervoor dat ze enorm veel woorden leren in korte tijd. Wat een superbreinen hebben ze toch. Daarbij vallen wij, volwassenen, eigenlijk wel in het niet.