Het is best lastig om duidelijk te maken wat je nou precies bedoelt als kind. In eerste instantie heb je de taal niet eens, dus een huilbui of woedeuitbarsting kan dan nog wel eens helpen. Daarna heb je vaak de taal, maar duurt het soms wat langer en gaan volwassenen jouw zinnen afmaken, raden wat je bedoelt of met andere dingen bezig, omdat ze haast hebben. Superirritant natuurlijk!
Jaja, gechargeerd, tuurlijk. Wij proberen natuurlijk ons best te doen te luisteren naar onze kinderen. Maar hoe ze iets duidelijk maken is vaak een zoektocht. En dan heb ik het nog niet eens over iets wat ze níet leuk vinden! Zeker als kinderen hebben ontdekt dat ze ons teleurstellen wanneer ze iets níet leuk vinden wat wij hebben bedacht zullen ze daar omzichtig mee omspringen. Hoe zeg je het dán. Met een dubbele lading in je achterhoofd en alle emoties die meespelen?
Nou, wat mij betreft, liefst heel eerlijk. Gewoon zoals je het voelt. Dat is dan maar even niet leuk. En dat mag ik vinden. Maar jij mag wat anders vinden. Of je nou kind bent of niet.