Begeleiden, tsja, wat is dat nou precies? In dit blog schets ik een beeld van hoe ik te werk ga in een één op één begeleiding.
Daar zitten we dan. Op jouw kamer, op de grond. We hebben een gezelschapsspel uitgestald en zijn er heel druk mee. We lachen, we praten en we zijn geconcentreerd.
Dat gezelschapsspel is er niet zomaar. Het mooie van spellen is dat ze ongemerkt een heleboel zaken oefenen die je in het dagelijks leven en bij het leren heel erg goed kan gebruiken. Concentratie is daar één van, maar wat denk je van samenwerken, impulscontrole, denk strategieën en emotieregulatie? Allemaal executieve functies, die ervoor zorgen dat kinderen zelfstandig opdrachten kunnen uitvoeren.
Spellen doe ik heel veel tijdens de individuele begeleiding. Vaak weten kinderen zelf al heel goed waar ze tegen aan lopen, dan zoeken we een spel bij dat leerpunt. Weten kinderen het niet? Tijdens het spelen komen we er ook vaak achter waar een kind goed in is of wat ze nog moeten leren. Wat je nog kan leren kan je oefenen in het dagelijks leven, maar we kunnen er ook nog een ander spel bij zoeken, want er zijn duizend-en-één spellen op de markt met heel verschillende doelen.
Een ander onderwerp wat goed ter sprake te brengen is tijdens het spelen van een spel, is het grenzen aangeven. Tot wanneer is een spel nou eigenlijk leuk? Kan je tegen je verlies? Wil je beter tegen je verlies kunnen of heb je daar eigenlijk helemaal geen zin in? Als je het spel moeilijk vind, zet je dan door of geef je het op? Of gooi je de dobbelstenen door de kamer uit frustratie… dat kan natuurlijk ook.
Spellen zorgen ervoor dat je emoties, gevoelens en gedachten leert kennen en er mee om leert gaan. Omdat je samen speelt en direct contact hebt kan ik als begeleider directe feedback geven, die we daarna kunnen verwerken in een nieuw plan. Soms zijn er bij de doelen van kinderen hele specifieke spellen uit te kiezen waar we dan heel gericht mee aan het werk kunnen gaan. Het maakt leren leuk èn zichtbaar. Het maakt de begeleiding luchtiger en niet ‘alleen maar praten’, maar ook doen en al doende leren.
Naast het spelen van spellen bestaat mijn begeleiding ook uit het praten over situaties die het kind wil bespreken, gerichte psycho-educatie, het gebruiken van passende voorleesverhalen, rek -en strek oefeningen, rollenspellen en observeren van gedrag. Gezelsschapsspellen zorgen er vaak wel voor dat het ijs wordt gebroken in de eerste bijeenkomst(en). Een hele fijne tool voor mij als begeleider en één die ik nog veel meer hoop uit te breiden!