Kinderen verbazen mij iedere keer weer met hun enorme flexibiliteit en doorzettingsvermogen. Op dit moment werk ik, behalve voor Gezin en Ik, als onderwijsassistent op een basisschool waar veel kinderen anderstalig zijn opgevoed.
Er is genoeg geschreven wat opgroeien met Nederlands als tweede taal voor een kind betekend. Dat het dus op een Nederlandse school soms lastig is om te begrijpen wat je moet doen hoef ik niet uit te leggen.
Waar ik enorme bewondering voor heb is de drive van kinderen om zichzelf begrijpelijk uit te drukken. Waar kinderen die van jongs af aan gestimuleerd worden in taal en taalproductie geen moeite lijken te hebben met de lastigste woorden (die ze vaak ook gewoon ‘even’ oppikken in hun omgeving) wordt ik door de jongste kleuters aan de hand meegenomen, omdat ze zien dat ik het verhaal nog niet precies begrijp en zij het dan duidelijk kunnen maken door aan te wijzen.
Het is vaak heel makkelijk om te knikken en vriendelijk te glimlachen wanneer je een kind niet precies begrijpt. Toch raad ik iedereen aan om, wanneer je het niet snapt, met het kind mee te bewegen en eens te kijken wat er nu precies aan de hand is. Soms ervaar je de leukste gedachtenkronkels op deze momenten. En daar geniet ik dan weer enorm van!