Wanneer kinderen jong zijn, tot zo’n zes jaar, hebben ze de focus vooral op zichzelf liggen. In de periode daarna begint langzaam het besef dat andere mensen ook gevoelens hebben. Wat eerst helpen is in de vorm van ‘spelen dat je groot bent’ door bijvoorbeeld graag te willen stofzuigen (dus eigenlijk egocentrisch: ik wil…) wordt later helpen, omdat ze zien dat jij of een ander daar blij van wordt.
Helpen is ook iets dat vanuit thuis uit gestimuleerd kan worden. Door als volwassene te vertellen dat het jou blij maakt als je kind je helpt ondertitel je je eigen gevoel. Dat betekent dat het kind eerder ‘blootgesteld’ wordt aan de gevoelens van een ander wanneer je dit vertelt, omdat ze, ook al voelen kinderen veel aan, nog steeds niet jouw gedachten en emoties kunnen ruiken.
Ondertitelen is in heel veel situaties van groot belang bij het leren omgaan met emoties. Wanneer jij als ouder vertelt wat een ervaring met jou doet zullen je kinderen dit gedrag waarschijnlijk gaan overnemen en maak je het voor iedereen een stuk duidelijker. Jij als volwassene kan namelijk ook niet de gedachten en emoties van een ander ‘ruiken’. Durven vertellen wat je voelt is voor iedereen makkelijker.
Helpen geeft een kind een gevoel van competentie en zelfvertrouwen. Ze mogen laten zien wat ze al kunnen of leren omgaan met teleurstellingen dat het niet is gelukt (en dat is niet erg!). Maak een goede risico inventarisatie en laat je kind helpen wanneer dat mogelijk is: buiten het feit dat het jou in de toekomst echt gaat helpen is het een goede investering op meerdere vlakken voor de toekomst van jouw kind!
Vind je het leuk om hierover door te praten en ideeën op te doen? Meld je dan aan bij Gezin en Ik: info@gezinenik.nl. Bij 3 aanmeldingen zal ik een korte workshop verzorgen waarin we praktisch aan de slag gaan met het maken van plannen om (jouw) kinderen te láten helpen.