Wat jammer is het toch, dat, ondanks de goede bedoelingen met de week van de lentekriebels, er zoveel negatieve publiciteit omheen is gaan hangen. Het lijkt wel alsof er steeds meer gesprekken taboe zijn. Dat, terwijl het juist zo belangrijk is om met je kinderen in gesprek te blijven over ervaringen in het leven. Dat kan zijn op seksueel gebied, maar ook betreft verslavingen, zoals drugs en alcohol als games en telefoons.
Dat kinderen vanaf jongs af aan al geïnteresseerd zijn in elkaars lijf, ontlasting, jongetjes en meisjes hoef ik niemand uit te leggen. Die interesse hebben kinderen namelijk in alle onderwerpen! Er is voor kinderen nog geen lading gaan hangen bij onderwerpen die wij als volwassenen lastig vinden om te bespreken.
Vandaar ook de schaamteloze opmerkingen op straat: kijk, die meneer heeft een neus als een aardappel. Niet echt vriendelijk denken wij dan, maar voor het kind een gewone observatie. Daar willen ze de meneer geen pijn mee doen en jou niet mee voor gek zetten.
Seksuele ontwikkeling is ook zo’n onderwerp, waar voor ons ondertussen flink wat lading op zit, maar voor kinderen geen enkele. Waarom heeft die een piemel en ik niet? Wat zijn dat? Borstels? Hoe noem je dat? Voor kinderen de gewoonste zaak van de wereld om te vragen, want zo leren ze nou eenmaal!
En wij? Wij horen, mijns inziens, die vragen te beantwoorden. Zo goed en zo kwaad het gaat. En daar mogen we ook bij vertellen dat we sommige vragen een beetje gek vinden (“want ik praat daar eigenlijk nooit over… of ik wil daar niet over praten”). Dat mag namelijk ook.
Laten we het allemaal weer een beetje normaliseren.